In deze laatste column van mijn hand wil ik iets schrijven
over het perspectief van kerk zijn in de stad. Daarbij gaat het me om de vraag,
wat we in ons bezig zijn nu eigenlijk mogen hopen en verwachten.
Toen ik in 2003 tijdens een Pastors Weekend in New York
kennis maakte met de grootse visie van Tim Keller werd ik meteen gegrepen. Kort
gezegd komt zijn visie hier op neer: in een urbaniserende wereld krijgen grote
steden steeds meer een sleutelfunctie in de gang van Gods Koninkrijk,
christenen en kerken moet zich geroepen weten in de stad te staan en zich niet alleen richten op bekering van
individuen maar ook op de transformatie van de cultuur. Een groots perspectief
dus, dat mij tot vandaag inspireert en me
bewoog om predikant in de stad te worden. Het is een perspectief dat inmiddels
ook nieuwe hoop heeft gegeven aan vele kerken in steden wereldwijd. Een
geschenk!
Toch worstel ik er ook wel mee. Hoeveel moois er ook gebeurt
in de Jeruzalemkerk en in zoveel andere kerken in Amsterdam: van die
cultuurverandering in de stad zie ik nog niet zoveel. Als ik heel nuchter zoek
naar een Bijbelse metafoor die het kerkelijk leven van Amsterdam beschrijft dan
kom is altijd weer op die van de rest.
In de marge van de bruisende stadscultuur is er de rest die de knie niet heeft
gebogen voor alle baäls die in Mokum staan opgericht. Het is al heel wat, als
die rest niet al te zeer door de stadscultuur wordt beïnvloed en als christenen
trouwe discipelen van Jezus Christus blijven. Want dat is óók gebeurd, in de
afgelopen jaren en het heeft de kerk in een diepe crisis gebracht.
De kerk als motor van culturele transformatie of de kerk als
heilige rest. Het maakt nogal uit vanuit
welk perspectief je werkt. Toch geloof ik niet dat een keuze echt nodig is.
Beide perspectieven zijn nodig en inspirerend voor missionair kerkzijn in de
stad. Het enige wat we bij die perspectieven niet moeten doen is tellen en rekenen. We weten niet hoe
groot de invloed op de cultuur is, maar
mogen eenvoudigweg zoutend zout zijn. We weten niet of we ooit nog meer
worden dan een kleine rest, maar we leven maar trouw met wat ons vanuit het
Evangelie is toevertrouwd. Het Evangelie biedt perspectief voor de kerk in een
urbaniserende wereld. We gaan dat niet narekenen,
maar tellen onze zegeningen.
