De twee woorden waaruit de kop van dit stukje bestaat lijken
moeilijk met elkaar te verbinden. Toch ervaren we in de Jeruzalemkerk vaak dat
dit op één of andere manier toch zal moeten. Zeker als het om ethiek gaat. Als
gemeente wil je dan graag standvastig zijn. Maar standvastigheid kan in de stad
nooit onbeweeglijkheid betekenen, want dan verliezen we de aansluiting. Het zal
dus moeten gaan om standvastig meebewegen. Maar wat betekent dat?
Ik geef een voorbeeld. Als Jeruzalemkerkgemeente weten we
ons geroepen om te gaan en te staan voor de Bijbelse waarde van het huwelijk.
Juist in Amsterdam, de stad van de vrijheid,
kun je als kerk niet om die roeping heen. Waar om ons heen de seksuele
vrijheid wordt beleden en gevierd (met alle zoete en wrange vruchten van dien) valt
ons oog telkens op de centrale boodschap van liefde en trouw van het Evangelie.
En de eerste reflex is dan vaak dat we allerlei uitingen en levensvormen als
onaanvaardbaar typeren en ons daar voor
afschermen. Een logische reactie. Maar de realiteit is wel, dat steeds meer
mensen die op onze weg komen – zoekers, maar ook gemeenteleden- op één of andere manier door de cultuur van
deze stad gevormd zijn. In relationeel opzicht is het soms een behoorlijke
puinhoop in hun leven en tegen de achtergrond van onzekerheid kiezen steeds
meer stellen ervoor eerst maar eens samen te wonen.
In die realiteit merken we dat we niet standvastig kunnen
zijn zonder in zekere zin ook mee te bewegen. Zo hebben we een eerder genomen kerkenraadsbesluit over
samenwonen opnieuw overwogen en naar meer ruimte gezocht. Niet om de Bijbelse
normen en waarden te relativeren, maar juist om ze ter sprake te kunnen blijven
brengen. Dit laatste lukt echter alleen, als we mensen niet bij de poort met een
massief standpunt confronteren maar ze tijd te geven om in onze gemeenschap te
ontdekken wat op dit punt discipelschap inhoudt. Uiteraard is dat spannend voor alle
betrokkenen, maar iets anders zit er echt niet op. En na een paar jaar werken
in deze stad kan ik wel een paar voorbeelden noemen van mooie vruchten op dit
beleid.
Nooit eerder was ik zo overtuigd van de diepe betekenis van
het Evangelie voor het leven van mensen vandaag. En nooit eerder was ik zo
overtuigd van de noodzaak dit Evangelie speelruimte te laten in levens van
mensen. Dat vraagt standvastig meebewegen en dat lijkt te kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten