maandag 18 november 2013

Het Canto Ostinato en de spirituele ruimte van het kerkgebouw

(Deze blog schreef ik juli 2013 voor de website van de Jeruzalemkerk).

Op 21 juni is in de Jeruzalemkerk het Canto Ostinato van Simen ten Holt uitgevoerd door Sandra en Jeroen van Veen. Voor mij ging daarmee een lang gekoesterde wens in vervulling: dit prachtige stuk een keer horen en beleven in 'mijn' eigen kerk.

Ik  zeg horen en beleven, want dat is precies wat er met het Canto gebeurt. In een onafgebroken reeks van pianoklanken werden we meegenomen op een muzikale reis die met geen andere te vergelijken is. Met de cadans van een treinreis word je meegenomen door een veelkleurig en afwisselend landschap. Er gebeurt van alles in je hoofd en in je hart en als de trein na anderhalf uur tot stilstand komt is het of je ontwaakt uit een droom.

Het was voor het eerst dat ik het Canto in de kerk hoorde, in de mij zo vertrouwde Jeruzalemkerk. Vooraf was ik benieuwd wat de ruimte van de kerk zou doen met het stuk en met de hoorders. Want inmiddels heb ik ontdekt dat alles wat in ons kerkgebouw gebeurt op een of andere manier naar een ander niveau wordt getild. Hoe dat werkt is voor mij nog steeds een geheim. Is het de architectuur of is het misschien de geestelijke atmosfeer van jarenlang bidden in deze ruimte?

 Na afloop, tijdens de borrel, kreeg ik de gelegenheid er met verschillende mensen over te spreken. En zij verzekerden me, dat het óók de architectuur maar vooral de 'spirituele ruimte' die zijn werk doet.  En dat woord 'ruimte' moeten we dan in dubbele zin van het woord verstaan. Het leverde mooie gesprekken op, daar in de kerkbankjes met een glas in de hand.

Al met al heeft het Canto Ostinato van 21 juni me opnieuw bevestigd in de betekenis is van ons kerkgebouw.  Het is een ruimte met een geheim!  En als het gebouw nu door zoveel mensen als een geestelijke ruimte wordt ervaren moet ons dat als Jeruzalemkerkgemeente te denken geven over wat onze roeping met dat gebouw is. Hoe kunnen we mensen gelegenheid geven in het gebouw te zijn en daar iets van die ruimte te ervaren? En wat kunnen we doen om vervolgens in gesprek te komen over de betekenis van die ervaring in het licht van het Evangelie?


Ik ben in elk geval dankbaar voor de ervaringen tijdens en na het Canto. Wordt vast vervolgd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten