Op 21 juni is in de
Jeruzalemkerk het Canto Ostinato van Simen ten Holt uitgevoerd door Sandra en
Jeroen van Veen. Voor mij ging daarmee een lang gekoesterde wens in vervulling:
dit prachtige stuk een keer horen en beleven in 'mijn' eigen kerk.
Ik zeg horen en beleven, want dat is precies wat
er met het Canto gebeurt. In een onafgebroken reeks van pianoklanken werden we
meegenomen op een muzikale reis die met geen andere te vergelijken is. Met de cadans
van een treinreis word je meegenomen door een veelkleurig en afwisselend
landschap. Er gebeurt van alles in je hoofd en in je hart en als de trein na
anderhalf uur tot stilstand komt is het of je ontwaakt uit een droom.
Het was voor het eerst dat
ik het Canto in de kerk hoorde, in de mij zo vertrouwde Jeruzalemkerk. Vooraf
was ik benieuwd wat de ruimte van de kerk zou doen met het stuk en met de
hoorders. Want inmiddels heb ik ontdekt dat alles wat in ons kerkgebouw gebeurt
op een of andere manier naar een ander niveau wordt getild. Hoe dat werkt is voor
mij nog steeds een geheim. Is het de architectuur of is het misschien de
geestelijke atmosfeer van jarenlang bidden in deze ruimte?
Na afloop, tijdens de borrel, kreeg ik de
gelegenheid er met verschillende mensen over te spreken. En zij verzekerden me,
dat het óók de architectuur maar vooral de 'spirituele ruimte' die zijn werk
doet. En dat woord 'ruimte' moeten we
dan in dubbele zin van het woord verstaan. Het leverde mooie gesprekken op,
daar in de kerkbankjes met een glas in de hand.
Al met al heeft het Canto
Ostinato van 21 juni me opnieuw bevestigd in de betekenis is van ons
kerkgebouw. Het is een ruimte met een
geheim! En als het gebouw nu door zoveel
mensen als een geestelijke ruimte wordt ervaren moet ons dat als
Jeruzalemkerkgemeente te denken geven over wat onze roeping met dat gebouw is.
Hoe kunnen we mensen gelegenheid geven in het gebouw te zijn en daar iets van
die ruimte te ervaren? En wat kunnen we doen om vervolgens in gesprek te komen
over de betekenis van die ervaring in het licht van het Evangelie?
Ik ben in elk geval
dankbaar voor de ervaringen tijdens en na het Canto. Wordt vast vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten