De kerk is in beweging. Sterker nog: de kerk wórdt steeds
meer een beweging. Een beweging van kerken, nieuwe gemeenschappen,
presentieplekken, netwerken. Minder institutioneel, minder statisch,
dynamischer. Het spreekt vanzelf dat binnen deze beweging ook nieuwe vormen van
leiderschap nodig zijn. Pionierend
leiderschap, netwerkend leiderschap, innovatief leiderschap, maar ook – en daar
gaat het me hier om – apostolisch leiderschap. Wat bedoel ik daarmee?
Wat ik anderen zag
doen
Sinds 2003 ben ik in toenemende mate betrokken bij het
netwerk City to City, het op de grote
steden van de wereld gerichte kerkplanters- en kerkvernieuwersnetwerk dat werd
geïnspireerd door Tim Keller en zijn Redeemer Presbyterian Church in
Manhattan. Alles in dit netwerk is
gericht op het vormen van ‘movements of the gospel’ in grote en invloedrijke
steden van de wereld. Langzaam begon het me te dagen dat een van de geheimen
van deze groeiende beweging lag bij een paar mensen die een apostolische rol
vervulden. Tim Keller zelf, die veel meer was dan de dominee van een
succesvolle kerk, want hij was vooral de inspirator van een beweging die zich
als een olievlek over de wereld verspreidde.
Naast hem opereerden twee anderen – Al Barth en Jay Kyle – die de rol
van katalysator vervulden: in allerlei steden waren ze beschikbaar voor advies,
bemoediging en aanmoediging en dat bracht heel veel in beweging. Dit zijn
voorbeelden van apostolisch leiderschap.
Wat ik zelf probeer(de)
Toen ik in 2014 begon als pioniersbegeleider binnen de
Protestantse Kerk van Amsterdam nam ik een voorbeeld aan mensen als deze. Ik
wist me geroepen om meer te zijn dan een coach of mentor, ik wilde ook werken
aan een beweging in de stad. Dat betekende: de verschillende plekken met elkaar
in een bezield verband brengen, werken aan theologie en passende vormen van
kerkzijn, lessen ophalen in de hoop dat ze inspirerend zouden zijn voor een
bredere beweging van het Evangelie in Amsterdam. Nu ik dat drie jaar gedaan heb
en me opmaak voor een nieuwe periode van drie jaar (met een uitgebreider
aanstelling), voel ik me bevestigd in de roeping om deze apostolische taak
verder vorm te geven. Ik ben eigenlijk nog maar net begonnen, maar begin het
een beetje voor me te zien. Ik praat erover, in allerlei verbanden en merk
telkens dat het herkend en erkend wordt (uiteraard met de nodige vragen die ook
overblijven).
Wat is apostelschap in
deze tijd?
Er wordt in kringen waar gewerkt wordt aan de kerk van de
toekomst weer veel nagedacht over het belang van de apostolische functie in
onze tijd. Mike Breen doet dat bijvoorbeeld in zijn boek ‘Een cultuur van
discipelschap’. Hij omschrijft een apostel zo: ‘Afkomstig van het Griekse woord
apostolos, dat ‘iemand die
uitgezonden is’ betekent. Apostelen hebben visie en een pioniersgeest, ze zijn
altijd actief op nieuw territorium. Ze richten graag nieuwe kerken, bedieningen,
non-profit organisaties en Koninkrijksgezinde ondernemingen op. Ze komen met
innovatieve ideeën voor het werk in het koninkrijk.’
Als dit apostelschap is wil ik er heel graag een zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten