Vrijmoedigheid

(Deze column verscheen eerder in het novembernummer van Woord & Dienst)

Als Jeruzalemkerk in Amsterdam-West proberen we een missionaire gemeente te zijn. We doen dat, onder andere, door cursussen aan te bieden die mensen gelegenheid geven om in aanraking te komen met Bijbelverhalen. Want als we iets geleerd hebben in Amsterdam is het dat wel: het beste wat wij mensen in de stad te bieden hebben is Bijbelverhalen.

Probleem is alleen: hoe krijgen we mensen zo ver om over de drempel te komen? Dat valt nog niet mee. Zo hebben wij al een paar jaar het plan om, in navolging van andere plekken, een Bijbelklas te beginnen. Dit jaar hadden we er echt werk van gemaakt: flyers, facebookberichten en een appèl op gemeenteleden om anderen uit te nodigen. Op de eerste avond zat echter alleen de dominee aan tafel. Dat was echt een teleurstelling.

De avond daarna was er in de kerk een bijzondere filmavond. Een groepje filmliefhebbers uit De Baarsjes vertoonde voor een vol huis -zo'n driehonderd twintigers en dertigers uit de buurt -negen korte films.  Het café op de hoek verzorgde de catering en wij, als gemeente, faciliteerden. Tenminste, dat was wat we tijdens de eerste twee filmavonden hebben gedaan, maar nu besloten we dat het tijd was onszelf wat nadrukkelijker als gastheer te presenteren.

Zo gezegd zo gedaan. We hebben iets verteld over onze gemeente, over het nieuwe project VanBoven (de nieuwe ontmoetingsruimte die we hebben gecreëerd op een van de galerijen) en over activiteiten die we van daaruit organiseren: deze filmavond, stille werkplekken op vrijdag en ... de Bijbelklas. Ik heb de aanwezige jongens en meisjes voorgehouden dat veel mensen niks meer van de Bijbel weten, maar dat soms toch wel missen. Omdat ze in het Rijksmuseum voor een bijbels schilderij staan maar geen idee hebben. Omdat ze in hun studie toch steeds verwijzingen naar de Bijbel tegenkomen maar die niet kunnen plaatsen. Of omdat ze gewoon nieuwsgierig zijn. We kregen als team VanBoven een hartelijk applaus.

Tijdens de pauzes tussen de films  en na afloop in de kroeg kwamen zes mensen naar me toe om te zeggen dat ze eigenlijk wel geïnteresseerd zijn in die Bijbelklas. Wonderlijk genoeg waren er twee meiden bij die een relatie hebben met een jongen die de kerk heeft losgelaten, maar juist daarom geïnteresseerd raakten.  Anderen wilden wel even weten of ik niet stiekem zou proberen hen te bekeren, wat ik natuurlijk plechtig beloofde. Ik gaf ze allemaal mijn kaartje mee, om het echt bij hen te laten. Op het moment dat ik dit schrijf hebben zich drie mensen opgeven, waarvan één via facebook. Als het goed is komen er dus nog 4 bij - ze waren echt serieus - maar in elk geval gaan we met drie deelnemers beginnen.

Voor mij was dit een enorme les: we moeten gewoon veel vrijmoediger zijn in ons aanbod van wat we in huis hebben. Veel mensen lopen met een latent verlangen rond dat  wakker kan worden door een concreet aanbod. Naar buiten dus met die Bijbel, naar plaatsen waar de mensen zijn. Vrijmoedigheid loont!